Zeezwemmen, ik vind het helemaal niks. Telkens weer een opgave om me er toe te zetten. Mijn hoofd en lijf blokkeren als ik er alleen al aan denk. Daar sta ik dan aan zee, mijn blik dwaalt af. De zee. De kracht van de golven en de enorme hoeveelheid water. De ruwheid van de natuur. De wind die speelt met de golven. De enorme strijd tussen de elementen.
Nee, ik hou niet van de zee.
Ik hou niet van zee want:
- in de zomer ligt heel Holland aan het strand, en dan let ik vanuit een natuurlijke moederrol alleen maar op andere kinderen in plaats van op mezelf.
- de Zee heeft de regie in handen, niet ik.
- je moet vaak een stuk lopen voordat het diep genoeg is om echt te zwemmen. Ik kan je vertellen: in buitentemperaturen van pak hem beet 8 graden, ’s winters, is het geen prettige ervaring om lang in de zee te lopen voordat je kopje onder kan.
- als je het gebied niet kent, kan je makkelijk in een mui terecht komen. Gevaarlijk!
- niets is zo verraderlijk als onderstromingen die de zwaartekracht domineren en je benen onder je wegspoelen.
- als het ECHT koud is (en dan bedoel ik niet de buiten- of watertemperaturen nu, begin juli, maar echt winters koud tot onder het vriespunt), dan is de wind mijn grootste vijand. Met name als ik vrolijk maar nat uit de zee kom. Leve de Speedo kwaliteitsbadpakken, deze droge namelijk vrij snel op.
Enfin ik kan nog wel even doorgaan wellicht het alfabet uit, maar ik laat hem even varen, over waaien.
Toch doe ik het weer: ik ga zeezwemmen
We gaan zwemmen. Vergezeld van mijn GoPro ga ik de sprong wagen. Ik zwem niet alleen, ik ben samen met Suus ‘… Suus, ervaren zeezwemster uit Noord-Holland met wie ik vorige jaar een FrisseDuik heb gedaan.’ Suus heeft me zojuist alles uitgelegd over de gevaren en over de muien, dus ik blijf graag bij haar in de buurt. We moeten eerst een zandbank over voordat we in het diepe komen. Het duurt dus even voordat we echt volledig in het water staan.
Ja, ik hou van de zee!
Eenmaal in het wat diepere water krijg ik kriebels. Geen kriebels van angst maar van enthousiasme. Ik merk dat ik de golven uitdagend vind in plaats van beangstigend. Ik laat me meegaan met de kracht van het water. Ik dein mee zonder aan de beperkingen te denken, ik zie enkel de mogelijkheden. Oh daar komt een golf aan! Hoe pak ik hem? Wil ik kopje onder of wil ik blijven staan? Ga ik drijvend mee of zwem ik ertegenin? Het wordt een spelletje. Ik begin de kick te voelen, de strijd met het water voelt opeens als een spel waar gelijke kansen zijn. Ik kan in regie zijn, ik kan bepalen moet ik nu wel geloven. Zolang ik maar de veilige weg kies van niet te ver gaan, niet te diep gaan en me overgeven aan de flow van het water, gaat het goed. Ik begin Suus te begrijpen. Ook ik raak bevangen Sterker nog: ik begin er plezier in te krijgen. Ik begin het spel onder de knie te krijgen. Ook ik raak bevangen door de kracht en de magie van de zee.
Ik hou van de zee!
Meer lezen over mijn ervaring met zeezwemmen?
Bestel dan nu mijn boek ‘Buitenzwemmen een FrisseDuik in natuurwater’:
