Wie was jouw zwemheld?

Is het Inge de Bruijn, Maarten van der Weijden of Pieter van den Hoogenband voor wie jij thuis voor de buis bleef zitten? Was je helemaal idolaat van je zwemheld en volgde je ze misschien zelfs als een groupie waar ze ook waren?

Heel eerlijk, bij mij was het niemand van deze zwemhelden. Niet omdat het geen helden zijn, petje af voor wat ze gepresteerd hebben, maar in de tijd dat zij schitterden in het water en op de beeldbuis, hield ik me nog helemaal niet bezig met (openwater)zwemmers. Alleen de Elfstedenzwemtocht van Maarten, die heb ik natuurlijk wel gevolgd. Maar voor die tijd heb ik járen niet zo frequent gezwommen. Hoe lekker ik dat in mijn jeugd ook vond.

We stopten massaal met zwemmen

Als kind leren we zwemmen, halen we onze diploma’s en als het even meezit blijf je in je jeugd door zwemmen. In dat Franse meertje, op een zomerdag aan zee of in een bosbad: zwemmen is vrijheid, vakantie, ontspanning. En vervolgens worden we tiener, nemen we ook nog wel eens een FrisseDuik in het buitenbad of buitenwater, maar dan ligt de nadruk meer op de gezelligheid met vrienden dan op het zwemmen zelf. En als we het ouderlijk huis hebben verlaten, verlaten we vrijwel ook meteen (en ja, uitzonderingen daargelaten) onze bezigheden, de sporten en passies waar we in onze jeugd actief in waren.

Onze interesse en verplichtingen veranderen 

In de loop van ons leven besteden we onze tijd en focus gewoon anders. Het valt me op dat de zwemmers die mij volgen, gemiddeld tussen de 35 en 55 jaar zijn. Uiteraard heeft het invloed dat ik zelf de gemiddelde leeftijd van mijn volgers heb, maar er is meer. Als je halverwege de dertig bent, begint er weer ruimte in je leven te komen om het zwemmen weer op te pakken.

Pak het weer op, je wordt er echt blij van

Ik merk dat ikzelf pas weer actief ging buitenzwemmen toen onze jongste zoon was geboren en de zwangerschapshormonen uit mijn lijf waren verdwenen.

En toen ik eenmaal weer zwom was mijn eerste gedachte: waarom heb ik dit niet eerder gedaan? Ik wist dat ik blij zou worden van buitenzwemmen en toch heb ik dit niet eerder opgepakt. Pas op mijn 42ste jaar vond ik die ruimte weer. 

Weet je nog hoe het voelde?

Zou jij ook best weer lekker willen zwemmen, zeker nu we verder zo weinig variatie in sporten hebben? Weet jij ook nog exact hoe blij je als kind was als je buiten zwom? Dat je je ongeremd voelde en energiek en vol levenslust. Dat er maar 1 ding bestond en dat was zwemmen. Dat je ouders je drie keer moesten roepen, op zijn minst, voordat je er met blauwe lippen eindelijk uit kwam…

Hoe komt het dan dat je nu, als volwassene, zo weinig in het water te vinden bent? 

Dat is toch eigenlijk bizar

Ik vind het eigenlijk een heel gek verschijnsel. Het is toch bizar dat we ons heel goed realiseren waar we blij van worden en waar we energie van krijgen, maar dat we het ons kennelijk niet permitteren om daar ruimte voor te maken in ons leven? 

Maak weer eens ruimte voor een duik

Het is mijn missie om zoveel mogelijk mensen te helpen om die spetterende energie, die verrukkelijke vrijheid in het water, weer te ontdekken. Om je te stimuleren om weer eens ruimte te maken voor een duik. Ik ben heus geen held, maar ik hoop dat ik voor een hoop mensen een zwemvoorbeeld kan zijn.

Zelf heb ik tegenwoordig ook een zwemheld

Geen bekende held, geen Inge, Maarten of Pieter. Mijn zwemheld is mijn eigen jongste zoon van zes. Hij zwemt ook graag in het openwater, kent geen angst en is altijd in voor een FrisseDuik. Ik leer van hem als hij zwemt. Hij weet precies hoe je het beste kunt spartelen, genieten, lachen en vrij zijn in het water. Zijn open blik die maakt mij blij en houdt mij scherp. 

Wie is jouw zwemheld?

Kriebelt het en wil je zelf ook weer een zwemheld worden? Dan help ik je! Duik in mijn tweemaandenprogramma Zwem de zomer in en herontdek de zwemmer in jou. Klik op de blauwe button voor aanmelden en meer informatie.

Wil je weten hoe het met andere zwemmers gaat?